Avalski toranj

Plato postament tornja trouganog oblika iz koga idu noge ka koti 439mnv. Do tornja se prilazi preko rampe dužine 17,80+24,40+17+81 m i širine 4,20 m. Ukupna visina armiranobetonske konstrukcije je 136,650 m i čelični deo visine 67,920 m, što zajedno čini ukupnu visinu od 204,570 m.

Donji deo tornja je armiranobetonski nosač od tri noge koje su na koti - 4,000 m oslanj na temelje dimenzija 6,00x7,30x2.00 m. U orginalnoj izvedbi su noge bile zglobno oslonjene na koti 1,20 m i manjih dimenzija.

Ulazni hol je sa vetrobranima. Iz hola se ulazi u dva lifta loji kroz stablo stuba vode do gondola. Od kote 19,100 m počinje stablo tornja. Od 19,100 do 35,000 m noge tornja postepeno prelaze do osnovnog oblika stabla. Stablo tornja je armiranobetonska konstrukcija trougaonog sandučastog preseka. Jednakostranični trougao po osi zida ima dužinu 7,00 m. Debljine zidova su 15 cm a na uglovima su ojačanja kružnog oblika prečnika 1,040 m od kote 102,780 m su gondole i platforme sa sistemom horizontalnih i kosih armiranobetonskih greda i ploča.

Prvo je PTT sala (kota 102,93m) a iznad nje je terasa sa paraboličnim antenama (kota 106,98m). Potom je TZ sala (kota 115,38m), iznad je sprat sa restoranom za oko 50 mesta (kota 119,20m), a iznad je sprat sa otvorenom terasom za razgledanje, vidikovac (kota 122,64m) sa providnim leksanom.

Na vrhu se stablo završava pločom debljina 1,50 m. Čelična konstrukcija se sastoji od tri sekcije četvorozidnih rešetki ukupne mase 67 tona.

Naizgled „mršav“ na tri noge, koje su se oslanjale na temeljne blokove ukopane 1,4 metra u stenu, toranj je odilevao zubu vremena i naletima kosave "šetajući" u prečniku jednog metra. Sve do 29. aprila 1999. godine, kada su ga bombe NATO pakta srušile na stotinak kvadrata njegove nekadasnje trase.

Uklanjanje ostataka tornja je počelo od maja 2005. godine i trajalo je dva meseca. Pošto je smatran jednim od bitnih obeležja Beograda, doneta je odluka da se toranj obnovi, a projekat je potom rađen u institutu CIP od avgusta do decembra 2005. godine. Nakon ovoga su prikupljena početna sredstva i gradnja novog tornja je otpočela krajem 2006. godine. Međutim, i pored emotivnih razloga za obnovu Avalskog tornja, mnogi smatraju da je njegov značaj u telekomunikacionom smislu veoma diskutabilan. Takođe, ni u vreme kada je postojao, on nije bio adekvatno iskorišćen u turističkom smislu. Osnovano je i društvo za obnovu Avalskog tornja koje učestvuje u prikupljanju sredstava za obnovu.

Bio je jedini toranj na svetu koji je za prijesek imao ravnostruki trougao Bio je jedan od veoma rijetkih tornjeva koji nije bio direktno uzemljen, već se oslanjao na svoje tri noge Od svog otvaranja 1965. godine, do razaranja 29. aprila 1999. godine bio je najviša struktura na Balkanu Avalski toranj je bio jedan od zaštitnih znakova Beograda. Putnici koji bi putem prilazili Beogradu, mogli su da znaju da su nadomak grada kada bi ugledali toranj.

Avalski televizijski toranj je toranj na planini Avala pored Beograda. Avalski toranj je visok 204,57 metara. Proradio je poslije petogodišnje izgradnje, 1965. godine. Toranj su osmislili arhitekte Uglješa Bogdanović i Slobodan Janjić, kao i konstruktor akademik Milan Krstić. Njegova izgradnja je bila povjerena Građevinskom preduzecu Rad. Stotinjak građevinara radilo je i zimi i ljeti, ugradivši više od 4.000 tona armiranog betona. Vrhunac posla je bila postavka 60 metara visoke antene, teške oko 25 tona, koju su uspješno montirali majstori Goše iz Smederevske Palanke. Početkom maja 1965. godine toranj je dobio konačan izgled, postavljene su televizijske i radio antene. Naizgled mršav na tri noge, koje su se oslanjale na temeljne blokove ukopane 1,4 metra u stijenu, toranj je odolijevao zubu vremena i naletima košave šetajući u prečniku i do jednog metra. Stari toranj na Avali sagrađen je i bio je jedini toranj na svetu koji je za presek imao ravnostrani trougao. Ubrzo po njegovom otvaranju, Asocijacija tornjeva iz Pariza proglasila ga je najlepšim na svetu, u kategoriji trokraka.